دارم تبدیل می شوم به آدمی که ترجیح می دهد با یک لیوان چای و کیکِ موزی که خودش پخته، روی مبل لم دهد و کتاب بخواند به جای اینکه با آبمیوه و بستنی و ذرت وسطِ اتاق طاقباز بخوابد و کتاب بخواند. حتی به آدمی که ترجیح می دهد پیراهنِ بلند و سبک بپوشد به جای اینکه هیچی نپوشد. مهم ترین چیزی که تغییر نکرده انگشت های لاک خورده ی پاهایم است. پی نوشت: پیر شدن اینجوریه؟ جورِ جذابیه. نامه به پدر (یا همه ی آنچه همیشه ناگفته می ماند)
به سلامتیِ روزهای پایانیِ سی سالگی
گوگوش، زهر، مواجهه، درگذشت، حسادت
کتاب ,اینکه ,دهد ,بخواند ,آدمی ,جای ,که ترجیح ,به جای ,جای اینکه ,به آدمی ,آدمی که
درباره این سایت